OK ok, het is even geleden. Heb er enkele woelige weken op zitten: zieke kindjes, zelf ziek zijn, een jobswitch waar ik last minute nog op terugkwam,… enfin het gebruikelijke dus.

Maar het is me dan toch gelukt om mijn eerste, weliswaar heel kleine, projectje af te ronden. En aangezien ik wegens bovenstaande redenen nog niet 100% origineel uit de hoek kan komen (hey je kan ook niet alles tegelijk willen), is dat een zeer gewone zelf gehaakte muts voor mijn dochtertje geworden. Hoera!

Mijn haakkunsten dateren van uit het derde leerjaar bij juffrouw “Schminkdoos” (dat was haar echte bijnaam maar achteraf gezien was het de enige coquette dame tussen de grijze muizen), dus uit het niets een muts creëren zat er niet meteen in. Leve youtube dus, al moet ik toegeven dat het zelfs daarmee niet echt gelukt is.

Ik begon met wol en een haakpen te kopen, en dit op Wolplein.nl, waar ik een voorbeeld vond van een supermooie muts. ’t Is te zeggen, de kleurtjes spraken me aan en niet veel later lag het volgende in de brievenbus:

Eens de haakpen in de hand, was het al meteen duidelijk dat ik niet echt de gemakkelijkste wol had gekocht om te haken. Zo van die hele losse draden, ideaal als je een supergeduldig en rustig iemand bent. In mijn geval haalde het af en toe mijn Innerlijke Duivel naar boven. Maar goed, een muts is het geworden, na een gevecht met al dan geen halve stokjes en opzetlussen. De overgangen tussen de kleuren zouden in principe vloeiend moeten gebeuren, maar laten we zeggen dat het hier was zoals een DJ die twee platen mixt door RAK!! 2 schuiven open/dicht te zetten. Paniek, dit is echt niet mooi! Maar wacht, hoe kunnen we dat camoufleren? Juist, we haken gewoon wat bloemen en plakken die erop. Ik moet zeggen dat het resultaat nog wel meevalt. Fiere Katrien, tot ik de muts op mijn dochter haar hoofd zette, en moest vaststellen dat ze niet paste. Even naar links en rechts kijken en ze ligt al op de grond PLUS bovenaan staat er een “teut” op.

Mensen met punthoofdige dochters mogen zich altijd aanmelden!  Gelukkig kan ik nog wat foto’s nemen waarop dit alles niet te zien is en het lijkt alsof er een nieuw haakwonder is geboren. Het enige probleem is dat ik voor mijn zoon ook nog leuke wol heb liggen en ik de fouten ga moeten camoufleren met zelfgehaakte autootjes…?! De winter is alweer bijna voorbij, toch?