2015. ’t Is alweer van dat. En daarbij horen uiteraard de goede voornemens die we allemaal het jaar daarvoor ook al eens verkondigden. Bij mij is dat al 10 jaar: meer sporten. Neen dat klopt niet, méér sporten wil zeggen dat ik al aan sport doe, en dat is gelogen. Ik doe namelijk helemaal NIKS. Nul de botten, zero, nada, de ballen om mijn fysieke toestand met ook maar 1% te verbeteren. De enige spier die iets of wat ontwikkeld is, is mijn rechterbiceps, en dit door het dragen van mijn zoontje. Nu hij kan stappen, zal ook die spier snel verpulveren tot een zielig draadje. Nu zal je misschien denken, jaja ze overdrijft natuurlijk, het zal allemaal wel meevallen. NEEN! Mijn minimun aan spieren laten me nog net naar de auto stappen om daar even te recupereren, en naar de winkel te rijden die 1km verderop gelegen is.

Ik heb onnoemelijk veel excuses hiervoor. Daar zijn een drukke job, 2 kleine kinderen, een drukke job, 2 kleine kinderen en o ja een drukke job. Daarnaast ook nog een acute vorm van luiheid en de lastigste is: Ik sport niet graag omdat ik het niet kan. Volgens mij is het super om 10km te gaan lopen, maar ik wil dan ook inééns  10km kunnen lopen, snap je? Ik heb eens een hele loopoutfit en schoenen gekocht, een haarband, een hartslagmeter en van die shit, alsof die spullen me ook maar één meter verder laten lopen, hahaha, who am I fooling?  Ik zag er fancy uit, dat wel.

Maar, en nu komen we er, ik heb zo’n beetje het geluk dat ik tot voor kort niet veel moest sporten om er min of meer slank uit te zien. Pas op, slank is niet gelijk aan fit, maar met kledij aan ziet geen kat dat he! Sinds de zwangerschap van mijn zoon, waarbij ik 23kg was aangekomen, mijn buik me er deed uitzien als een 6-persoonstafel (echt, ik zette mijn stoel op enkele meters van tafel en er kon een extra gezin mee aanschuiven) en een 4,6kg wegende baby uit mijn lijf heb geperst, is er toch iets of wat schade aangericht. Mijn buikspieren zijn er volgens mij per ongeluk mee uitgekomen, dat kan niet anders. Ok inderdaad, ik was snel weer op gewicht, maar ik vind het toch jammer dat ik nu 33 jaar ben en mijn buik eruit ziet alsof er een trein is over gereden en mijn vel nog eens tussen de wielen is blijven hangen ofzo. De corrigerende onderbroeken zijn mijn beste vriend, maar wat doe je in de zomer? Ik ben net een weekje naar Mexico geweest en had eerlijk waar een prachtig badpak mee, allez ‘t was eerder zo’n trikini. Dat is een bikini met vooraan toch een stukje stof dat de buik bedekt. Het zag er schoner uit in de boekjes maar soit, dat is waarschijnlijk omdat die badpakmodellen een taille hebben.

In dat resort waren er veel Amerikanen die we ruwweg konden opdelen in twee groepen: de stereotiepe corpulente vanhetlevengenietende  altijdmeteencocktailindehandhebbende veeltekleineonderhemdjesenklakskesdragende Amerikaan en de stereotiepe afgetrainde zongebruinde tandpastasmilehebbende beachvolleyballende Amerikaan. Met de eerste groep hebben we sowieso het meeste fun gehad, supersociale mensen en al in the mood aan de bar om 11u ’s ochtends. Met de tweede groep hadden we weinig tot geen contact, maar het moet gezegd worden, het stak mijn ogen wel uit. Dat die meisjes gemakkelijk 10 jaar jonger waren dan mij, kon me geen strakke reet schelen. Ik was jaloers dat zij wél keimooie bikini’s konden dragen en niet steeds moesten opletten hoe te gaan zitten. Voor het eerst in mijn leven had ik er echt moeite mee.

Voor alles is een oplossing natuurlijk, en ik zal nooit beweren in de toekomst de natuur geen handje te helpen als ik echt ongelukkig word, maar ik denk dat sporten al een stap is in de goeie richting.

Dénken aan sporten was dus hetgeen ik de voorbije jaren deed. Effectief gaan bewegen, in het zweet werken, springen, dansen, afgemat worden, op het randje van een hartstilstand zweven,… DAT is was ik wil doen. NU! Dat ik er een 6pack (3+3 remember) aan ga overhouden, zal ik niet beweren. Me beter in mijn (al dan niet uitgerokken) vel voelen, daar gaan we voor.

Duhuuus…

NU al beloftes maken à la de Antwerp 10 Miles lopen of zelfs de kermisloop voor dames in Putte meedoen, dat gaat niet gebeuren. Maar ik ga wél beloven dat ik dit jaar enkele kleine stapjes ga zetten om gezonder te leven. Niet enkel sporten, maar ook meer koken met verse ingrediënten, minder frietjes van de frituur, af en toe eens de fiets nemen, …  Ik heb stiekem al online mijn favoriete bikini gespot, maar nog niet gekocht (op zich al een overwinning).

Nog even terzijde: de mensen de me gisteren toevallig in de Quick in Kapellen hebben zien zitten, dat was om de kindjes een plezier te doen. (ik dacht dat de frituur gesloten was maar neen, zelfs op nieuwjaar zijn die fuckers open, ze doen het erom !!)