Ok, de reden van mijn verblijfje in Marokko weten jullie nu. Tijd voor wat meer ontspannende vertelsels! Hoe was het daar en wat heb ik allemaal gedaan?

Toen ik besloot er een weekje alleen op uit te trekken, had ik allerlei opties in mijn hoofd. De prachtige natuur van Ijsland opzoeken, het Noorderlicht spotten in Finland, of toch naar de zon? Ik sloeg aan het twijfelen, want een week helemaal op je eentje is wel even iets anders dan als koppel of gezin. Ik wilde tijd voor mezelf, maar helemaal wegkwijnen in the middle of nowhere zag ik mezelf ook niet meteen doen. Tot een vriendin (ja diezelfde) kwam met een leuke oplossing: een yoga en surf retreat in Marokko. Dat klonk alvast spannend! Ik sloeg aan het googlen en vond allerlei leuke plekjes en ideetjes. Toch sprong er voor mij één formule uit, die van Surf Maroc. Een heel overzichtelijke website, met mooie foto’s, en verschillende reispakketten waar je uit kan kiezen. Voor alle duidelijkheid: ik had nog nooit op een surfplank gestaan, en yoga ken ik enkel van horen zeggen. Het leek me wel tof om mijn escapeweekje te koppelen aan enkele nieuwe ervaringen. Plus, het beste van al, je kan rustig tijd nemen voor de dingen die JIJ wil doen, maar ’s ochtends en ’s avonds eet je allemaal gezellig samen. Ideaal!

Zo, wat houdt dit dan allemaal in?

Surf Maroc heeft verschillende locaties in het surfdorpje Taghazout, waar je ofwel een kamer kan boeken, ofwel een bed in een kamer, of zelfs een bed in soort van slaapzaaltje (iets meer low budget). Ik wilde toch een minimum aan “luxe” dus boekte mezelf een dubbele kamer, wat betekende dat je wel moest opleggen om deze als single te bezetten. Maar dat had ik er wel voor over. In mijn uitgekozen pakket zaten 3 surflessen en 3 yogalessen vervat.  Een gemiddelde dag zag er ongeveer zo uit:

Ontbijt tussen half 8 en half 9. Auwtch, dacht ik, zo vroeg! Dit was al snel vergeten als je alle lekkernijen zag staan op de ontbijttafel. Marokkaans brood, zelfgemaakte confituren, pannenkoeken, allerlei noten en fruit, yoghurt, verse smoothies, koffie en thee, … Om kwart voor 9 werd je verwacht met je wetsuit aan de inkom, waar je met enkele andere surfers van jouw niveau (in mijn geval dus beginner) werd opgepikt door de coach van die dag. Deze schuimde enkele plekken af om te kijken waar de omstandigheden het beste waren, lees: babygolfjes.

Babygolfjes… dat klinkt gemakkelijk. Wel, het was supermoeilijk! Niet enkel je balans houden, maar ook keer op keer de zware stroming weerstaan en je opdrukken op je bord… mijn fysiek was al slecht maar na 1 uur “surfen” was ik helemaal een pannenkoek! Je kreeg de hele tijd tips van een ervaren surfer, en als je moe was, of het te koud had, ging je gewoon op strand uitrusten. Pluspunt: tijdens de lessen van Surf Maroc ben je maximaal met 5 à 6 leerlingen per leraar. Ik zag daar groepen van 20 man die tegelijk les kregen, en dat is echt niet aangeraden daar.

Een lunchpakket kreeg je mee en na de middag koos je zelf wat je wilde doen. Zo zijn we met enkelen een middagje gaan snuisteren in de soeks van Agadir, maar ben ik ook gewoon een keertje chips en cola gaan halen en Seks and The City-achtige films gezien op een moment dat het regende (jaja het regende daar voor het eerst in 6 maanden, hoera!). Ook heb ik mezelf een keertje op een uitgebreide massage getrakteerd.

De yoga les heb ik maar 1 keer meegedaan, wegens enerzijds het feit dat ik na les 1 een paar dagen niet meer kon bewegen (in combinatie met het surfen), en anderzijds omdat ik er gewoon geen zin in had op dat moment van de dag of niet tijdig terug was. Maakt allemaal niet uit, iedereen deed wat hij of zij wou. Dat was zo zalig. Ik heb ook 2 keer beslist om niet te gaan surfen maar uit te slapen en dan bleef ik al snel tot ’s middags in bed liggen.

Om 19u verzamelde iedereen in de gezellige zithoek voor een aperitiefje. Dat hield deze keer geen gin tonic in, maar een lekkere thee en noten, brood met heerlijke dipsauzen en chipjes. Oja, geen alcohol! Dat was ook wel even wennen. Als je bier of wijn wilde kopen, kon dat enkel in een paar winkeltjes rond Agadir. Dus standaard was er water en thee. Eigenlijk vond dat ik dat niet eens zo slecht, een weekje zonder. Ondertussen zette het personeel de grote tafel gereed en om half 8 mochten we aanschuiven aan een heerlijk maal. De meest rijkelijk gevulde tajines, couscousschotels, groenten, … Zo gezond en onwaarschijnlijk lekker. Dat is ook het verschil met zo’n all-in hotel waar je gewoon frieten met hamburger kan krijgen. Hier was het 100% Marokkaans eten. Za-lig! Daarna was het uitkijken naar het dessert, wat je telkens weer deed watertanden. Chocomouse, brownies, verse ananassen en meloenen, sinaasappel met kaneel (echt, een aanrader!),… en ondertussen gezellig napraten en elkaars avonturen en levensverhalen aanhoren. Tijdens mijn weekje daar had ik het gezelschap van mensen uit Oostenrijk, Nederland, Finland, Australië, Zwitserland, Brazilië, USA, UK, Portugal, Ierland en Schotland. Onwaarschijnlijk toch?  En iedereen zat daar voor een andere reden. Zeer boeiend allemaal.

Aangezien zo’n dag best vermoeiend is, zeker voor de ervaren surfers, was het nooit echt laat naar bed gaan. De meeste mensen die daar verblijven, worden ook vaak ziek, en voor sommigen was dat best afzien 🙂 Ik ben er zelf redelijk van bespaard gebleven, maar sommigen konden 2 dagen niets doen behalve in bed blijven of op het toilet zitten haha!

Eén keer in de week organiseren ze een grote bbq op één van de locaties, en ook dat was weer tot in de puntjes georganiseerd. Boven op een terras, het geluid van de golven vlakbij, sfeervol verlicht met allerlei lampionnetjes, toch een beetje alcohol voor wie zin had, en live muziek waarop zelfs even gedanst werd.

Vele mensen die voor Surf Maroc werken, waren hier zelf eens als gast en zijn gewoon gebleven. Ik snap het ergens wel, het is een hele relax omgeving, altijd mooi weer, en iedereen kent elkaar. Het is één grote familie en het lijkt vaak niet eens op werken. 🙂

Toch was ik na een weekje ook blij dat ik terug naar huis kon. Mijn gezinnetje had ik toch echt wel gemist, en ook al leer je veel mensen kennen, de contacten zijn vaak heel kortstondig en dus oppervlakkig. Maar dat was net wat ik nodig had. Een eerlijk, ik verschoot van het feit dat ik zó gemakkelijk mijn oude job kon vergeten. Het was het ultieme bewijs dat ik een goede beslissing had genomen.

Zenuwachtig voor mijn eerste werkdag op de nieuwe job zat ik op het vliegtuig richting Brussel, waar ik werd ontvangen door mijn ventje mét een bloemeke. Nog een late Valentijn ❤

Voor iedereen die een keertje wil relaxen op een iets minder traditionele manier, is dit een echte aanrader! Zie onderstaande foto’s om je helemaal te overhalen 🙂 Jammer genoeg heb ik geen foto’s van het lekkers dat daar geserveerd werd.