Na het middelbaar kiezen wat ik wilde verder studeren was een Sisyphus-arbeid . Wat te kiezen, wat te kiezen? Ik was overal een klein beetje goed in maar in nergens écht een uitblinker. Dus, voor veilig gekozen en de meest allesomvattende richting die bestaat had er een Katrien bij. Handelsingenieur. En of het algemeen was, en of het alle soorten vakken had, en OF HET PLEZANT WAS! Jaja, laten we zeggen dat ik niet meteen de meest toegewijde student was. Na 2 jaar, waarin ik toch een hoop 2^e zits op mijn naam had staan, en ik aan mezelf moest toegeven dat ik NOOIT ofte NOOIT een score bestaande uit meer dan één cijfer zou halen voor het afschuwelijkste vak Boekhouden (*huiver*), besloot ik mijn allerliefste vrienden achter te laten en me te voegen bij de technische jongens van de Paardemarkt. Industrieel ingenieur is nog altijd ingenieur he. Na het eerste jaar moest je kiezen tussen de richting chemie (erlenmeyers ? thanks but no thanks), elektronica (mijn vader had dit gedaan en ik snap nog steeds ni waar die mee bezig is), elektromechanica (huh, waar zijn die vrouwen?) of bouwkunde. Dat laatste schoot een beetje over, maar het zat ook wel wat in de familie, met een grootvader als aannemer en wat nonkels in de houtbouw en schrijnwerkerij. Er was zelfs ooit een idee om architectuur te doen, maar na een opendeurdag aldaar zag ik mezelf niet meteen bezig met mini tubetjes lijm om mini dakpannetjes te kleven op inimini huisjes (het zouden eerder 2 schoendozen zijn op elkaar gestapeld, en allez vooruit, nog een wc-rol als boom. Minimalisme is ook een stijl).

Vandaag kan ik echt wel zeggen: HALLELUJA voor mijn eeuwige buis voor boekhouden! En wel hierom:

Ik weet dat 99,9% van de mensheid de bouw beschouwt als “Het Kwaad”. De overige 0,1% werkt in de bouw en beschouwt deze sector als “Miserie Van ’t Begin Tot ’t Einde Maar Alles Komt Goed. Ooit.”

Voor alle mensen die gisteren, vandaag of morgen een project/huis bouwen, en aan’t klagen zijn over hun aannemer die steeds maar de planning vooruit zet, met verrekeningen afkomt of niet aan’t werken is bij pletsende regen of -12°C => ik zal eens uitleggen hoe onze gemiddelde dag eruit ziet en weergeeft waarom bouwen  zo’n complexe materie is. Ik ga er wel even van uit dat je werkt met een betrouwbare partij, want er zijn natuurlijk sjoemelaars. Maar die heb je overal, ik neem een oproep die afkomstig is van Zimbabwe ook niet op.

En aangezien het weer even geleden is, gaat mijn buddy Paint mij hierbij helpen.

Ter info: de afkorting OA staat voor onderaannemer.

Moraal van het verhaal:

Je werkt met zoveel partijen tegelijk, en het ZIJN ook allemaal mensen met elk hun eigen manier van werken en hun eigen karakters. Is er ene bij die zegt “foert” dan is al de rest mee gekl**t. Dat is het allermoeilijkste van een project tot een goed einde te krijgen. Het technische en financiële is zeer belangrijk, maar het plannen en coördineren, communiceren, brandjes blussen, af en toe toegevingen doen maar niet over je heen laten lopen, mensen een goed gevoel geven, accepteren dat het geen exacte wetenschap is, is minstens even belangrijk.

En net dat maakt het zo’n mooie branche! Ik zou voor geen geld ter wereld willen ruilen met de handelsingenieurs! Of de boekhouders! Of de bankdirecteurs!

Hell no, ik kan gaan werken in een gescheurde jeans en daar dan de hele dag flauwe opmerkingen over krijgen à la “zeg kunde ook ni wa scheuren in uwen t-shirt maken?”.  Ik kan luidop vloeken en mijn collega’s vloeken gewoon mee. Ik zal ’s middags geen business lunch doen in The Jane, maar haal frietjes van de frituur en eet ze samen met de mannen in hun camionet. Wat is er zaliger dan dat?

Haha, vele mensen zouden het een rotjob vinden, maar ik vind het geweldig. En het leukste van al: aan het eind van de rit komt alles goed, en dan staat daar wel een gebouw voor je neus, dat je met je team helemaal van a tot z hebt gerealiseerd! Na gemiddeld een jaar bouwen, kan je blindelings door het gebouw lopen en ken je elke deur, wand, raam, kabel of (scheef) gemetste muur van buiten. Je weet waar de pijnpunten zaten en die neem je weer mee naar een volgende keer. Elke keer is anders. Elke dag is anders.  Elke keer leer je weer enorm veel bij. Ik maak me geen illusies, ik heb nog veel te leren. Maar het graag doen, dat is al een enorm belangrijk iets.

Dus…

Als je aannemer je morgen vertelt dat hij niet kan starten omdat zijn grootmoeder is gestorven, zou ik dit inderdaad met een korrel zout nemen. Want  9 kansen van 10 is de achterliggende reden gewoon zijn onderaannemer wiens camion in panne staat.