2016 zou mijn jaar worden! Zei ik exact een jaar geleden. Hoe zot is dat?! Weer een jaar voorbij… Misschien is een jaar toch iets te kort om vanalles te veranderen, niet? 🙂 Laten we gewoon 2017 eraan toevoegen, want we hebben toch weer een paar zaken laten slabakken. Maar… terugkijkend op het voorbije jaar zijn er toch een paar dingen gebeurd. Voor mij is 2016 het jaar waarin:

• ik van job ben veranderd omdat ik zelf begon te veranderen in het meest ongelukkige wezen van de hele wereld, neen van het hele universum (en dat is groot zene!)
• ik heb onthouden dat je nooit voor iedereen goed kan doen, maar hoe verdomd moeilijk is het om af en toe neen te zeggen? (werkpuntje!)
• ik in één jaar tijd meer heb bijgeleerd in mijn job dan alle voorgaande jaren tesamen, en dat zorgde af en toe wel voor wat koppijn (een dafalganneke of 85 to the rescue!)
• ik een week helemaal alleen naar Marokko ben geweest om daar te beseffen dat ik dat inderdaad heel erg nodig had (en geleerd heb dat het surfleven zorgt voor spierpijn zoals nooit eerder gevoeld!)
• ik mijn man heb overtuigd om het qua vakantie eens iets verder te zoeken dan de buurlanden en dat was op veel vlakken een succes en op sommige iets minder (maar nooit erg genoeg om het niet meer te doen hoor!)
• ik op geen enkel moment fit ben geweest en mijn uitstelgedrag zijn toppunt heeft bereikt (ik ga dus figuurlijk lopen van letterlijk te gaan lopen!)
• ik heel erg ben beginnen worstelen met mijn uiterlijk en meer bepaald mijn lichaam na 2 zwangerschappen (maar ja, wat doe je eraan? Juist: gaan lopen ofzo?)
• ik stilaan foto’s begin te trekken die op een foto trekken (maar nog steeds zo onzeker ben als de pest!)
• ik mijn prachtige kinderen zag opgroeien tot 2 flinke kleuters die meer en meer zelfstandig zijn en dat maakt het allemaal toch een stukje gemakkelijker (wat niet wil zeggen dat ze niet af en toe on-ge-loof-lijk kunnen jengelen, jawel!)
• ik nog steeds die ontembare onrust in mij niet onder controle kon houden (wat soms resulteerde in zo’n typische “meen je dat nu echt”-blik van mijn man!)

Dusja, misschien moet ik 2016 bekijken als een schakeljaar tussen Katrien 1.0 en Katrien 2.0. Daar kunnen gerust nog wat prototypes tussen zitten, waarbij Katrien 1.25 elke week gaat lopen en Katrien 1.48 eens wat minder worstenbroodjes eet in het tankstation in Ranst.

Katrien 2.0, wie is dat eigenlijk? Geen idee, maar vrede nemen met alles en vooral mezelf zou al heel wat zijn. Want wat zijn mijn issues in vergelijking met mensen die alles kwijt zijn geraakt de voorbije maanden? Jups, noppes nougabollen!

Ik wens iedereen in 2017 en alle jaren erna gewoon heel veel liefde voor elkaar en voor zichzelf!

En nu ga ik effe een loopschema opmaken, en een verre reis beginnen plannen, en een extra cursus starten, en …en…

🙂 doei x