Het is hier nog gene vette geweest in 2017. Hoe dat komt? Tja, het leven zeker? De laatste tijd is’t van drukdrukdruk geweest en dat vertaalt zich niet in tijd voor creatieve uitspattingen. Het is zelfs zo erg dat mijn net gestarte cursus fotografie al gedoemd is om te mislukken omdat ik maandagavond vaak al in een vergevorderde staat van zombie ben. Ik ga er toch iets op moeten vinden. Maar ondertussen ploeteren we maar wat verder, en heb ik mezelf opgelegd om terug leven te blazen in dit klein stukje van ’t Internet.

Om te beginnen, met een eveneens klein stukje van ons huis dat een tijdje geleden (lees: meer dan een half jaar) aangekleed is geweest. De Ktrien-kenner weet intussen dat ik erg geïnteresseerd ben in (moderne) architectuur en interieur, maar weet ook dat die interesse zich maar héél af en toe vertaalt in actie. Ja, we zijn dan ook van de luie aard.

Maar àls ik er dan aan begin, vind ik het superleuk om inspiratie op te doen, verfkleuren te kiezen en avonden lang te Pinteresten. Na het speelhoekje (lees hier) in de woonkamer (dat ondertussen alweer afgebroken is voor een tweede make-over, oops) en de kamer van de jongste (lees hier), was het tijd om onze eigenste slaapplek onder handen te nemen. Ik ben vergeten een “voor”-foto te maken, maar beeld je gewoon een kamer in met 4 witte muren, een wit plafond, aan één zijde een groot raam tot op de grond en een lichtgrijze gietvloer. Ik ben niet vies van een accentmuur, dus was ook hier weer de vraag: gaan we knallen of gaan we voor de rust? Hmm, ik heb lang getwijfeld. En toen kwam ik op een idee. Wij zijn zo’n koppel dat elk aan zíjn kant van het bed slaapt. Ja, het klein beetje structuur in ons leven, weet je wel. De beginletters van onze namen vormen het woord “OK”. Klein woordmopje, maar ook andersom werkt het, en dat is nu net hetgeen waar onze slaapkamer voor staat: Knocked Out in bed vallen. K.O.    BAM!

Eerst wilde ik zo’n grote muurstickers kopen in de vorm van die letters, maar mensen zeg, hoe belachelijk duur is dat? No problemo, ik zou ze wel zelf even schilderen. Een “K” is met een lange lat niet zo moeilijk te tekenen. Maar die “O”, da’s andere koek. Ik herinnerde me een stukje meetkunde dat vertelt dat een ellips 2 brandpunten heeft. Ik heb dus op een bepaalde afstand 2 nagels in de muur geslagen, en met een stukje touw een driehoek gemaakt door van mijn potlood een derde punt te maken. En dan is het maar gewoon je potlood rond die 2 nagels te laten dansen, en hopla, de perfecte ellips! Voor de wiskundig onderlegde lezer: zie dit YouTube filmpje. 🙂

Uiteraard kwam ik er pas later achter dat dit met een verfborstel iets moeilijker is, en dat ik alsnog moeite had met de perfecte krommingen te schilderen, maar soit. Het is min of meer gelukt, tenzij je er met je neus op staat.

Qua kleur heb ik gekozen voor heel donker petrolachtig blauw, en als accent ben ik sowieso enorme fan van geel. De juiste accessoires vond ik in de vorm van een paar trouwfoto’s, een boeketje gele roosjes, 2 vintage nachtlampjes (geërfd van mijn grootouders), een bedovertrek in de juiste tint en vilten mandjes om boeken (en andere rommel, maar zéker geen snoepjes, hèhè) in te verstoppen. Het resultaat mag er best zijn, al zeg ik het zelf!

Nachtlampjes: Eclisse van Artemide

Vilten mandjes: WoollyClouds op Etsy

Bedovertrek: La Redoute

Muurverf: Colora

Houten nachtkastjes: Nidi van Batistella (toch handig, zo’n man in de meubel business)

Kledingrekje: vergeten, maar laten we zeggen dat het niet echt een oplossing biedt voor mijn stapel kleding in de badkamer 😦

Fotograaf van de trouwfoto’s: Melissa Milis

Toegegeven, onze kamer ziet er natuurlijk enkel zo netjes uit als er foto’s genomen moeten worden. In de realiteit staat er ook nog een flatscreen op de kast (handig voor als de “O” basketbal wil kijken en de “K” een ziekenhuisserie), zijn de bloemen nooit ververst geweest, slingeren er sokken en andere kledingstukken op de grond, hangen de gordijnen vol met kattenharen, en staat er in een hoek ook nog een roeimachine en wat gewichten te verkommeren, van toen ik dacht dat ik een sportieve fase tegemoet ging.  Maar voorlopig beperkt de sport zich tot het verzetten van dat lelijks voor dit blogje 🙂

Het zalige aan onze slaapkamer is wel het vele licht dat binnenvalt en uitkijkt op onze tuin. In het begin miste ik verduisterende gordijnen, maar gewekt worden door het zonneke in de zomer, is zo fijn om de dag mee te beginnen. Maar, nog eens toegegeven, meestal zijn het onze twee kapoenen die eerder wakker zijn dan de zon…

En zo zijn we eigenlijk 24/7 knocked out.