Ondertussen maakt Basile al 6 weken deel uit van ons gezin. Je zou denken dat het met een 3e allemaal routine is, maar dat is niet waar. Elk kindje is anders, en ik was toch weer vergeten hoe het allemaal draait met zo’n baby in huis, en dat is vaak vierkant! 🙂 Vooral het feit dat het echt veel zorgen is. Als het papje op is, dan is de kaka-pamper daar en ondertussen nog een boertje laten, en als ze dan slapen, is het steriliseren en die oneindige reeks van bavetten en bodiekes wassen.

Mijn ergste angst is niet uitgekomen, nl dat het weer een huilbaby zou zijn. De eerste weken waren zalig! Aangezien ik enorm veel bloed was verloren na de bevalling, was ik in het begin een soort van doorzichtig spook dat amper op de benen kon staan. Basile was een rustig kind dat veel sliep, zodat ik zelf ook wat kon recupereren. Vandaag is hij overdag al eens wat vaker wakker en ook de gekende kramp-momentjes zijn er, maar over het algemeen doet hij het super goed! En ’s nachts slaapt hij als een roos, tussen zijn eten door bedoel ik dan 😉 Dus klagen mogen we zeker niet! Wat wel een feit is, is dat hij, net als onze andere kinderen, vaak enkel in slaap valt in onze armen. Het zou fijn zijn als hij uit zichzelf indommelt, maar voorlopig is dat maar af en toe gelukt 🙂

Voor mezelf is het ook weer wennen. Toegegeven, ik vind die pasgeboren baby’s wel schattig enzo, maar ik tel al af naar de periode die nog moet komen: de interactie, het zich meer bewust zijn, de schaterlachjes, het mee aan tafel kunnen zitten,… Ook dat thuis zitten het merendeel van de dag, is niets voor mij. In de zomer is het wel leuker om buiten te komen, maar nu met die koude… Basile heeft al kennis gemaakt met de Meir en het Wijnegem Shopping Center, maar shoppen kan je ook niet elke dag doen (jammer genoeg!) En zo zonder doel op mijn eentje gaan wandelen, dat zit niet in mij. Maar ik probeer er wel van te genieten, want binnen 2 maanden is het starten op een nieuwe job en dan zal het weer even alle hens aan dek zijn!

Hetgeen ik wel fijn vind, is dat ik bijna alle dagen aan de schoolpoort kan staan om half 4. Fleur en Arthur zijn superlief voor hun broertje en er gaat geen uur voorbij zonder “Basilliewillie” een knuffel of kusje te geven 🙂 En het moet gezegd worden: de reden waarom een 3e kindje welkom was, is omdat het al 2 flinke kleuters zijn die hun plan goed trekken. Fleur heeft vaker aandacht nodig en kan niet stoppen met tetteren, maar voor de rest spelen ze vaak mooi samen. Gisteren, woensdagnamiddag, namen ze zelf het knutselgerief uit de kast en zaten 1,5 uur lang te klungelen met lijm en verf zonder dat ik me moes komen moeien of dat er verf in elkaars ogen werd gesmeerd 🙂 Een toen Basile aan zijn middagdut begon, kon ik mijn camera snel bovenhalen om dit moment van vrede vast te leggen! En dan kan ik niet anders dan superfier zijn op mijn kroost. Fleur + Arthur + Basile = FAB! En samen zijn wij de FAB 5 🙂