* 2018 *

Weeral een jaar voorbij, hoe zot is dat? Gisteren was ik nog zwanger en vandaag wordt meneertje B alweer bijna 1 jaar?!

2018 was er eentje om niet snel te vergeten. Het begon al met een klepper van jewelste: Basile die, na lang met ons voeten te hebben gespeeld, op de wereld kwam, snel als een raket en een ravage achterlatend die ik nog wel even zou voelen. Tel daar nog eens een spoedoperatie bij een half uur na de bevalling, door extreem bloedverlies, en het was een memorabele start van het jaar: kapot, doorzichtig als een spook, maar vol liefde voor ons derde kindje, dat ook nog eens een braaf rustig manneke bleek te zijn, hoera!

De eerste maanden verliepen rustig, vooral thuis en een weg zoekend met ons vijven. Het was best terug wennen, die pampers en flesjes… en vooral de nachten die plots weer onderbroken werden. Maar al bij al viel het goed mee, en ondanks we een jaartje ouder worden, doen we dat goed vind ik!

Ik startte na mijn zwangerschapsverlof met een nieuwe job, wat ook weer een spannende en vermoeiende periode was. Zoveel nieuw op korte tijd, het deed me soms wel eens wankelen en twijfelen. Maar zoals alles went dat wel weer en is er ondertussen weer die goede oude routine, voor zover je die bij ons echt kunt vinden 🙂

We gingen onverwachts toch een weekje naar Frankrijk, waar het, tussen het baby-gedoe door, zalig was van even buitenshuis te zijn. Maar vooral konden we genieten van een prachtige lange en warme zomer. Elke avond een wandelingetje in de tuin, met een Basile die toen niet gemakkelijk in slaap viel.

Mijn man verraste mij in Frankrijk met de mooiste ring ooit. ’t Is te zeggen, na veel gezaag langs mijn kant dus ik was een klein beetje aan het wachten zo… 🙂 Maar toch was de moment en de manier waarop zeker onverwachts en ook al was het geen echt aanzoek, het was de start om de laatste kers op onze taart te kunnen zetten: een mooi trouwfeest met alle mensen die we graag zien. Afgelopen tijd ben ik dan ook in de weer geweest met veel ideeën te sprokkelen om er een ongelooflijk toffe dag van te maken, in september 2019. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Een paar weken geleden werd Basile erg ziek. We hadden tot dan toe nog nooit echt zieke kindjes gehad, behalve wat verkoudheden hier en snotneuzen daar. Het werd een lange bange week waarin we voor het eerst echt geconfronteerd werden met een kind dat echt niet ok was. Een hel voor ons, maar vooral voor hem, zo afzien 😦 Gelukkig is alles terug in orde vandaag en is hij weer het goedlachs knolleke van weleer.

En zo belanden we, na nog een zalige 5-daagje in Corfu met de vriendinnen, aan het einde van 2018, rustig en op het gemak. Ik moet wel, want ik besloot ook om, na lang twijfelen, de ravage die zowel Arthur als Basile hadden veroorzaakt aan mijn buikspieren, te laten repareren. Vandaag is het twee dagen geleden dat ik ben geopereerd en het is niet om te lachen. Maar elke dag gaat het beter en straks kan ik eindelijk terug alles aandoen wat in mijn kast hangt! En mij terug zeker voelen in mijn vel (dat percentueel iets is afgenomen haha).

Volgend jaar … wat gaat dat brengen? Behalve een prachtig trouwfeest hoop ik veel goede nachten, gezonde kindjes, een work-life-balance die nog meer op punt staat (blijvende zoektocht!), betere foto’s maken en leren van mijn voorbeelden, en eindelijk eens die 20km lopen. Want dat blijft toch echt een eeuwig en onbereikbaar doel vrees ik 🙂 Niks van, nu gaan we ervoor! Hoewel, niet nu, want nu mag ik al blij zijn als ik van de zetel naar het toilet kan schuifelen…

Een sprankelend 2019 gewenst aan jullie allemaal!

En ik kan niet anders dan nog een overzichtje meegeven van de mooiste fotootjes dit jaar.

kus, Katrien