Zoals jullie wel weten zijn mijn man en ik niet verlegen om er af en toe eens zonder kinderen op uit te trekken. Zo was Fleur nog geen twee maand oud of we zaten al samen in Lanzarote. Ja jongens , toch ff bekomen van die bevalling zeker? Moet kunnen, we zijn dan ook gezegend met een familie die onder lichte dwang maar al te graag op de kindjes past. Toegegeven, sinds er een derde is, is het minder simpel om ze allemaal netjes onder te brengen, dus is er al eens sneller een verdeling van de kroost. Afgelopen jaar waren de reisjes en uitstappen iets minder aanwezig (en daar zie ik vanaf!) maar het was voor een goede reden want ondertussen zijn we getrouwd en hadden het meest geweldige feest ooit. Daar vertel ik volgende keer meer over!

Toch had ik enkele maanden geleden een kleine dip, ik moest en zou er even tussenuit knijpen met mijn man. Het pinksterweekend werd vastgepind, en het weekendje weg werd er eentje dat in vele opzichten verschilt van zijn voorgangers. Want… ik volgde al een tijdje de instagramaccount @elkedagvakantie van Eva Daeleman en haar partner Stijn Heymans. Sinds kort verhuren ze Marcel, een keitof Volkswagenbusje met alles erop en eraan om te gaan kamperen. Ja, je leest het goed, Vjé en ik gooiden ons luxeleventje even overboord en gingen voor het avontuur. Ok, da’s overdreven, maar ik geef toch toe dat het dichtste dat we ooit tegen kamperen aanleunden, het glamping-avontuur was enkele jaren terug in Italië en Slovenië (lees hier). Dat was een klein beetje back to basics maar wel met ne goeien douche en een bed alstublieft. Zo zijn we he.

We legden de bus vast, betaalden een voorschot en een waarborg en er werd afgesproken om het busje op te pikken op vrijdagavond. (helaas kon ik geen extra verlof nemen die dag). Normaal was dat in Oostende te doen, maar wegens omstandigheden stond het busje in Mechelen en werden we daar onthaald door een vriend van Stijn die de hele uitleg deed. En toen was het zover. Waar gaan we naartoe? Naar links of naar rechts? Je moet weten, we hadden tot dan GEEN plan, behalve misschien naar Normandië of eventueel naar Nederland… maar aangezien het net dat weekend herdenkingsplechtigheden waren in Normandië, besloten we toch om richting Noorden te rijden. We kregen op voorhand wat tips om campingplekjes te zoeken, wat we dan ook deden want ons zomaar in de wilde natuur placeren durfden we nog niet goed 🙂

Het gevoel om geen plan te hebben, was zalig! Echt, de vrijheid om zonder kinderen op stap te gaan werd ineens verdrievoudigd ofzo! We werden een team, hij en ik! On the road, gelijk de echten! Omdat het al avond was ging ik toch maar snel wat rondbellen voor een plaats om te overnachten. En ’t was al meteen raak. We bolden naar Walsoorden, nog nooit van gehoord maar who cares. Eens aangekomen, werd het meteen duidelijk dat we chance hadden: het was een prachtige kleine camping in het midden van de natuur, Camping Perkpolder, jawel!  We kregen een plaats toegewezen en kregen toen toch een klein hongerke. Georganiseerd als we waren, hadden we noppes inkopen gedaan en moesten we, ocharme, op zoek naar een eetgelegenheid. De eigenaar verwees ons naar een plaatselijk restaurantje (’t Schallemaai) en yes wederom boenk erop! Een zalige plek, superlekker gegeten, een bierkaart om U tegen te zeggen… Heerlijk om van die lokale verrassingen te ontdekken. Daarna was het dus tijd om te gaan slapen, en dat was meteen het volgende avontuur. Het busje heeft namelijk een dak dat je naar boven kan duwen, zodat er een miniplekje ontstaat waar je je lekker gezellig in een slaapzak kan duffelen. Het was die nacht net nogal stormachtig en het moet gezegd worden: er was meermaals de angst dat ofwel het busje gewoon om zou vallen of een boom recht op onze kop zouden krijgen. Maar we hebben het allemaal, inclusief Marcel, overleefd! De op voorhand bestelde croissants en pistoletjes werden met smaak opgegeten en hop weg waren we!

We besloten om het dorpje Veere te bezoeken, aan het Veerse meer. Het weer zat nog niet 100% mee, maar dat deerde niet. Met de lekkerste kibbeling ooit achter de kiezen, struinden we door het dorp dat best gezellig was met veel historische gebouwen. Daarna besloten we verder te rijden, hopend op wat zonnestralen.

En die kregen we! We reden de hele tijd langs de kust en stopten hier en daar om te wandelen in de duinen. Felle windstoten wel! Maar heerlijk zo effe uitwaaien. Hier en daar een dorpje bezocht, waar het best druk was ook wegens het mooie weer.

Toen werd het tijd om een slaapplek te boeken en deze keer kostte het wat meer moeite. Toch wel een camping of 4 opgebeld, nergens nog plek. Maar dan! De geweldigste kerel ooit aan de lijn! “Mevrouwtje, voor u MAAK ik gewoon plaats, kom maar af!” Ok, dan! We kwamen terecht op De Kampeerboerderij Straat-Hof in Leimuiden. Ik zweer het, als je ooit daar in de buurt bent, sowieso passeren. De boer is een exemplaar zoals je ze geen twee keer tegenkomt. Geweldige humor. De geur van koeienstront moet je er wel bijnemen. Wederom kregen we een plekje toegewezen in het veld, waar sommigen van onze buren hun tent hadden ingericht alsof ze er 6 maanden zouden blijven. Fake bloemen, tuinkabouters en vlaggen inclusief. Hilarisch!

Toegegeven, een weekendje weg staat bij ons ook gelijk aan samen lekker tafelen. Dus stiekem gingen we wederom op restaurant in de buurt, oops. I know, het echte campingleven ging op die manier wat aan ons voorbij, maar hey, one step at the time zeker? Voldaan kropen we terug in ons holletje, nog even genietend van een mooie zonsondergang.

De dag erop toerden we, na eerst nog lekker te hebben ontbeten in de bus, verder richting Noorden. We kozen de rustige baantjes, stopten hier en daar op plekken waar het uitzicht een pareltje was, picknickten in the middle of nowhere, …

Uiteindelijk belandden we in Hoorn, een mooi stadje aan het water in Noord-Holland. Het weer was prachtig, het was gezellig druk en de terrasjes zaten vol. Na een flinke wandeling was het uiteraard weer tijd om de maag te vullen, en was daar toch wel niet juist een fantastisch plekje vrij op een terras zeker? Zonnebril op, wijntje erbij en genieten maar! De camping die we deze keer boekten was van het iets minder gezellig type. Maar op zich was dat niet zo erg, we besloten om nog eens ouderwets naar de cinema te gaan, en kwamen pas aan als het al lang donker was.

 

En dan was het tijd om huiswaarts te keren. OOOOH!

Ja het was een superleuk weekend! Het duurde wel een nacht of twee eer we gewend waren aan het cosy slapen in het dak 🙂 En als het echt zomers warm is, zijn er nog meer mogelijkheden om vrij in de natuur te slapen, want er is zelfs een douche inclusief douchegordijntje aanwezig in de bus! Op alles voorzien dus! Evenals een koelkastje, gasvuurtje, alles qua borden en bestek, de beste slaapzakken ever, … noem het op en het is er, al dan niet in een schattige versie!

Met spijt in het hart gaven we Marcel terug, jammer genoeg met een schram op zijn zij 😦 maar dat is achteraf allemaal netjes geregeld!

Het concept van @elkedagvakantie spreekt mij enorm aan, want op deze moment is ons leven eerder van @elkedagdafalgan. Fulltime werken, 3 kinderen waarvan er 2 ook nog eens hobby’s beginnen te krijgen… Het maakt het niet gemakkelijk om het eens wat rustiger aan te doen. Ik kijk altijd enorm uit naar vakantie, en dat is er zo weinig jammer genoeg. Maar af en toe van die momentjes inlassen, al dan niet met kinderen, is al een stap in de goede richting!

Dus: danku Marcel, om ons te brengen naar onbekende maar leuke plekken, om ons tweetjes gezellig bij elkaar te brengen, om ons even terug jong te voelen, zonder zorgen en zonder plan. Tot de volgende!

liefs, Katrien

PS deze keer was ik mijn goede camera vergeten 😦 dus jammer genoeg niet de beste foto’s.