“Da’s gedurfd” “Moedig zeg!” “Was het gepland?” … Dit is de gemiddelde reactie van onze beslissing er een derde kindje bij te maken. Natuurlijk weten wij ook dat het er niet makkelijker op wordt. Maar excuseer, ik wist niet dat je per definitie moest stoppen als je: al een meisje en een jongen hebt al…
Glamping part two
Tijdens de zoektocht naar leuke campings in Italië, zocht ik ook in de naburige landen, zoals Kroatië en Slovenië. Als je dan “glamping” en “slovenië googelt, kom je iets ongelooflijks tegen: Herbal Glamping Resort Ljubno. Eén klik en ik was verkocht. Wow, wat een prachtige bestemming! Ik vond dat we onszelf ook op een klein…
Bella Italia!
Vorig jaar gingen we met z’n viertjes naar een verre exotische bestemming, en het plan (allez míjn plan) was om ook dit jaar de wereld te gaan verkennen. Ik had al wat opzoekwerk gedaan over een beperkte rondreis in Bali, en zag dit al helemaal zitten. Maar twee redenen hebben ons toch doen beslissen het…
Milano
Het was alweer van begin januari geleden dat mijn man en ik nog eens iets samen deden. Ik bedoel dan niet: samen de kinderen in bad steken, samen de afwas doen, of samen gelukkig zijn dat de kuisvrouw is gepasseerd die dag. (trouwens de zaligste moment om thuis te komen: die opgeruimdheid!!) Neen, ik bedoel…
OK, we zijn KO.
Het is hier nog gene vette geweest in 2017. Hoe dat komt? Tja, het leven zeker? De laatste tijd is’t van drukdrukdruk geweest en dat vertaalt zich niet in tijd voor creatieve uitspattingen. Het is zelfs zo erg dat mijn net gestarte cursus fotografie al gedoemd is om te mislukken omdat ik maandagavond vaak al in…
Een verrassing.
Toen mijn man eind november jarig was, had ik de grootste moeite om weer een origineel cadeau te verzinnen. Op den duur heb je alles al wel eens gegeven, niet? Dus dan kies ik liever voor een beleving dan iets waar je een strikske kan ronddoen. Zeker gezien de weinige romantische tijd die we de…
twee nul zestien
2016 zou mijn jaar worden! Zei ik exact een jaar geleden. Hoe zot is dat?! Weer een jaar voorbij… Misschien is een jaar toch iets te kort om vanalles te veranderen, niet? 🙂 Laten we gewoon 2017 eraan toevoegen, want we hebben toch weer een paar zaken laten slabakken. Maar… terugkijkend op het voorbije jaar…
Aan Fleur.
Liefste Fleur, Fleuremieke, Toen ik een jaar of 6 geleden besloot dat het tijd was om mama te worden, en dit, geduldig als ik ben, metéén stante pede à la minute moest gebeuren, kon ik nooit ofte nooit weten wat dit eigenlijk inhield. Mama worden. Mama zijn. Ik ging dat klusje wel eventjes klaren, stoer…
Remember, remember, this yummy day in November.
Damn, alweer de laatste dag van de vakantie… En wat een weertje. Niet om buiten te komen zegt. Dus dat deden we dan ook niet. Of héél even, om snel wat boodschappen te doen. Vervolgens zette ik de chauffage een graadje hoger en installeerden we ons gezellig voor de tv met de films Finding Dory en Mary…
De buurt verkennen.
Zondag. Klein katerke in het kopke. Want af en toe willen we nog eens tonen dat we nog kunnen dansen. Dat dansen is nog steeds geen probleem. Het tekort aan slaap en teveel aan alcohol des te meer. Maar goed, niets wat een dafalgan of twee niet kan oplossen. Het is prachtig herfstweer de laatste…
Een blog over een vrouw en haar hersenspinsels 